انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و فرصت طلایی برای پایان جنگ غزه

نقشی که به دلیل جایگاه مهم و تاثیرگذار لابی اسرائیلی در این کشور، در برهه های مختلف دچار نوسان های فراوانی شد؛ گاهی به سمت حمایت مطلق از اقدامات دولت نتانیاهو کشیده شد و گاهی با اظهارات رسانه ای، به سمت کاهش تنش پیش رفت. هر چقدر زمان به سمت روز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری2024 آمریکا می رفت، این نوسان ها شدت بیشتری می گرفت.

تصمیم انتحاری یا قمار؟
حالا و در کمتر از یک ماه مانده به برگزاری انتخابات، به دلیل نزدیکی شرایط دو نامزد انتخابات و رقابت بسیار تنگاتنگی که در ایالت های شناور دارند، مساله «جنگ اسرائیل در فلسطین و لبنان» تبدیل به یک عامل مهم و کلیدی برای پیروزی در انتخابات شده است؛ عاملی ارزشمند که به عنوان مثال در یک نمونه، می تواند تاثیر مهمی بر 15 رای الکترال ایالت میشیگان داشته باشد.

مساله «جنگ اسرائیل در فلسطین و لبنان» به یک عامل مهم و کلیدی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تبدیل شده است؛ و در چنین شرایطی، 15 رای الکترال یک ایالت، می تواند نتیجه انتخابات را به طور کامل تغییر دهد این مساله از آنجایی اهمیت چند برابری پیدا می کند که بدانیم وضعیت دو نامزد تا چه اندازه به هم نزدیک است و رقابت آنها برای کسب رای الکترال لازم با هدف حضور در کاخ سفید _ یعنی 270 رای الکترال کالج _ در حاشیه عددی 2 یا 3 رای است و در چنین شرایطی، 15 رای الکترال فقط برای یک ایالت می تواند نتیجه انتخابات را به طور کامل تغییر دهد.

در چنین شرایطی، هرگونه تصمیم گیری و تصمیم سازی در زمینه جنگ غزه برای هر دو طیف اصلی سیاسی در ایالت متحده _ یعنی احزاب دموکرات و جمهوری خواه به عنوان در اختیار دارندگان دولت و کنگره _ در روزهای باقی مانده به انتخابات، در حکم انتحار و قمار خواهد بود.

در واقع می توان اینگونه گفت که نوعی از بلاتکلیفی خودخواسته در قابل جنگ غزه در ساحت سیاسی واشنگتن وجود دارد که ناشی از همین چند هفته باقیمانده تا انتخابات است و پس از پایان رقابت های انتخاباتی، هر نتیجه ای که حاصل شود، زمینه را برای تصمیم گیری محکم تر کاخ سفید فراهم می کند. به همین دلیل، بیست و اندی روز باقیمانده تا انتخابات را _ با نوعی تساهل و استفاده از استعاره _ می توان روزهای تنهایی استراتژیک رژیم صهیونیستی دانست؛ روزهایی که تل آویو باید بدون واشنگتن بگذراند. در این وضعیت، استفاده از راهبردهایی که در نهایت به پایان جنگ غزه منجر شود، امکان عملیاتی شدن بیشتری خواهند داشت.

در توصیف این وضعیت، می توان به اقدامات تنبیهی علیه اسرائیل اشاره کرد که می تواند رژیم را به عقب نشینی از راهبرد تهاجمی اخیر خود مجبور کند. اسرائیل در جریان دو عملیات وعده صادق نشان داد که بدون همراهی متحدانش، امکان پیشبرد راهبرد تهاجمی ندارد و حتی در صورت فشار آنها، امکان تغییر در این راهبرد نیز وجود دارد.

تجربه وعده صادق و مهار «سگ هار»
«موشه دایان» یکی از سیاستمدار مطرح رژیم صهیونیستی در یکی از راهبردهای بنیادینش برای ارتقای جایگاه رژیم صهیونیستی در منطقه غرب آسیا گفته بود، سران اسرائیل باید روشی را در پیش بگیرند که «تل آویو مانند یک سگ هار برای همه جلوه کند و خطری جدی برای سایر واحدهای سیاسی تلقی شود.» روشی که بنیامین نتانیاهو و کابینه جنگی اش در یک سال اخیر در پیش گرفته اند، منطبق بر همین راهبرد است و در همین راستا باید با یک جواب سخت مواجه شود.

تاکید بر مقابله سخت با اسرائیل، کلید اصلی رسیدن به پایان جنگ در غزه است. در واقع، بازنمایی تهران_ و به طور کلی، شبکه مقاومت_ از وضعیت عملیاتی خود باید «صلحِ مسلح» باشد؛ یعنی همان مسیری که هم مقام های نظامی و هم مقام های دیپلماتیک کشورمان در پیش گرفته و به صراحت از آمادگی تمام قد تهران برای واکنش جدی تر به صهیونیست ها صحبت می کنند. هم سرلشگر باقری و هم عراقچی در گفت وگوهای رسانه ای و سیاسی، به طرف غربی اعلام کردند که لانچرهای موشکی ایران، فعال و نقاط هدف بعدی در خاک سرزمین های اشغالی در نظر گرفته شده است تا در صورت هرگونه واکنش طرف اسرائیلی، ضربه بعدی به صورت هدفمندتر وارد شود.

رئیس ستاد کل نیروهای مصلح در ویدئویی که در توضیح فرایند عملیات وعده صادق2 منتشر کرد، از وجود نقشه اهداف اقتصادی در خاک فلسطین اشغالی سخن گفت و وزیر امور خارجه کشورمان نیز در گفت وگو با همتایان آلمانی، انگلیسی و فرانسوی تاکید کرد عدم توقف جنگ در منطقه، ایران را به سمت اقدامات بعدی پیش خواهد برد.

تاکید بر مقابله سخت با اسرائیل، کلید اصلی رسیدن به پایان جنگ در غزه است. در واقع، بازنمایی تهران_ و به طور کلی، شبکه مقاومت_ از وضعیت عملیاتی خود باید «صلحِ مسلح» باشد منطق نظام بین الملل در این زمینه، منطبق بر همین رفتار است؛ یعنی برداشتی که از ایران وجود دارد، از لحظه بعد از اجرای عملیات وعده صادق2 همچنان باید عملیاتی باقی بماند تا تل آویو بداند به دلیل ضعف راهبردی خود در تقابل نظامی با تهران، امکان تقابل و ضربه زدن به محورهای مختلف در شبکه مقاومت را ندارد.

تحلیل شرایط کنونی منطقه مشخص می کند که بر طبق نظریه بازدارندگی، رژیم اسرائیل فقط توانایی اعمال ضربه اول با هدف آسیب زدن به ایران را دارد اما ضربه دوم ایران می تواند بقای اسرائیل را به خطر بیندازد و به همین دلیل، «دست روی ماشه بودنِ» ایران در روزهای آتی، بزرگترین عامل تامین امنیت کشور خواهد بود.

عملیات وعده صادق2 تاکنون یک فرآیند موفق و تاثیرگذار را طی کرده اما اگر به دنبال ادامه تاثیرگذاری عملیاتی آن هستیم، باید آن را «یک عملیاتِ ناتمام» ارزیابی کرد که موفقیت نهایی آن در گرو بالا نگه داشتن سطح تنش در برابر اسرائیل است؛ موقعیتی که تحلیلگران بین المللی از آن با عنوان مفهومیِ «تنش زایی برای تنش زدایی» یا «Esclation for de-Esclation» نام می برند.

در واقع این یک گزاره شفاف در شرایط کنونی منطقه غرب آسیاست که اگر خواهان کاستن از تهدیدهای امنیتی و نظامی علیه کشورمان هستیم، باید سایه جنگ را حداقل برای مدت زمان «میان مدت» بالای سر تحولات نگه داریم.

هراس هریس؛ اشتیاق ترامپ
باید توجه داشت که در حال حاضر، دموکرات های ساکن در کاخ سفید به هیچ عنوان خواهان افزایش تنش بیشتر در منطقه غرب آسیا نیستند و این مساله را مترادف با از دست دادن رای در چند ایالت کلیدی همچون میشیگان، ویسکانسین و پنسیلوانیا ارزیابی می کنند.

از طرف دیگر، دامنه دار شدن درگیری ها می تواند مورد خوشایندی برای جمهوری خواهان باشد تا بتوانند بعد از یک دوره چهار ساله باردیگر به کاخ سفید بازگردند. این مساله یک فرصت طلایی در اختیار شبکه مقاومت قرار داده تا بتواند با تقاطع گیری از این دو رویکرد، به نتیجه دلخواه خود در شرایط کنونی _ یعنی پایان جنگ غزه _ دست پیدا کند.

اگر شبکه مقاومت بتواند از الگوی عملیات وعده صادق برای افزایش تنشِ منتهی به پایان جنگ استفاده کند، با مختل کردن ساختار تصمیم گیری در دو حزب آمریکایی، راهبردش را عملیاتی و تثبیت خواهد کرد در صورتی که شبکه مقاومت بتواند از الگوی عملیات وعده صادق برای افزایش تنشِ منتهی به پایان جنگ استفاده کند، ضمن مختل کردن ساختار تصمیم گیری در دو حزب آمریکایی، راهبرد خود را عملیاتی و تثبیت خواهد کرد.
این مساله از آنجایی اهمیت دارد که فردای انتخابات ریاست جمهوری و جدا از نتیجه آن، امکان تصمیم گیری منسجم و واحد برای پیروز انتخابات بیشتر از گذشته فراهم است و این مساله می تواند پیگیری هرگونه راهبرد از سوی شبکه مقاومت را دشوارتر از گذشته کند.

در همین راستا، «یک ماه طلایی» تا روز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری می تواند به عنوان مسیر اجرایی شدن بزرگترین دستاورد شبکه مقاومت بعد از جنگ 33 روزه در سال 2006 میلادی باشد؛ دستاوردی که ضربه آن به منافع راهبردی اسرائیل، کمر رژیم را خم خواهد کرد.